Enflasyon nedeniyle eriyen maaşlar, işçilerin haklarının gasp edilmesi, “az para, çok iş” anlayışı karşısında neler yapabiliriz diye düşünürken Gebze’de Petrol-İş ile tanıştık, sendikanın profesyonel desteği ve yönlendirmesiyle örgütlenme sürecine başladık. Birlik ve beraberlik içinde sermayeye karşı direnmek üzere yola çıktık.
Bu süreçte üç arkadaşımız işten atıldı. Biz haksızlığa karşı yola çıkmışken, anayasal hakkımızı kullandık diye haksızlığa uğramıştık. Sendika bizi yalnız bırakmadı, direniş çadırı kuruldu, işçiler sımsıkı kenetlendi, artık bu yoldan dönüş yoktu. İçeride ve dışarıda direniş başladı, ekmeğimiz için “ya hep beraber ya hiçbirimiz” dedik. Hedefimiz belliydi, artık mücadele büyüyecek, müzakere masası kurulacak, atılan arkadaşlarımız işlerinin başına dönecekti. Bu süreç işlerken direnişi kırmak için bir arkadaşımızı daha işten çıkardılar. Biz de topluca iş bırakarak başka işçilerin atılmasını engelledik. Çoğunluk yakalanmış, işçiler tek yumruk olmuştu.
Daha sonra mesaiye kalmama kararı aldık, mücadeleyi kırmak için arkadaşlarımız hakkında tutanaklar tutuldu. Bu kez hep beraber kapıya dayandık, tutanakları yırtıp attık. Baskılar işe yaramadı, mücadele büyüdü, üye sayımız arttı. Birbirimize sahip çıktık, kendi gücümüzü fark ettik, zafere olan inancımızla eylemleri büyüttük. Mücadele yemekhanede, giriş ve çıkışlarda sürüyordu. Her geçen gün daha kararlı olduğumuzu gösteriyorduk.
Direniş her alanda büyüdükçe üye sayımız da tamamlandı. Bu süreçte sendika başkanları ile patron vekilleri arasında görüşmeler oldu. Taleplerimiz hep aynıydı: Önce işte atılan arkadaşlarımız işbaşı yapacak, sonra müzakere masası kurulacak.
Kararlı duruşumuz sayesinde görüşmeler sürerken arkadaşlarımızın işbaşı yapması kabul edildi, bu bizim için bir zaferdi. Artık müzakere masası kurulabilir ve diğer taleplerimiz konuşulabilirdi. Masanın hakimiyeti artık sendikamızdaydı. Ekmeğine sahip çıkan işçilerin fikirlerini ve görüşlerini temel alan taslaklar hazırlandı. Direniş süreci artık patron için zorlaşmaya başladı. Üretim yavaşlıyor, müşteri kayıpları başlıyordu. İşçilerin içine düştüğü ekonomik sıkıntıları da birbirimize destek olarak atlatmaya çalışıyorduk. Ne olursa olsun istediğimizi alacaktık. Yaz kış demeden, içeride ve dışarıda direndik. Bizi yalnız bırakmayan örgütler, sivil toplum kuruluşları ve siyasi partiler desteklerini esirgemediler.
Nihayetinde kaçınılmaz zafer geldi, tüm taleplerimiz kabul edildi. Pulver işçileri zincirleri kırdı, sömürü düzenini parçaladı. Bu zaferi işçi sınıfına armağan ediyoruz, yaşasın işçilerin birliği!
Petrol-İş Gebze Şubesi
Pulver Kimya İşçileri
