Çerkezköy’de Tristone Flowtech fabrikasında yedi yıldır çalışan bir işçi, bu süreçte üyesi olduğu Lastik-İş Sendikası’nın gitgide sararmasına örnek olayları mektubunda ortaya koydu. İşçi kardeşimiz soruyor: “DİSK isminin hakkını ne zaman verecek? İş kolların sararıyor DEVRİMCİ İşçi Sendikaları Konfederasyonu, ne yapacaksın?”
Tristone Flowtech fabrikasında yedi yıldır çalışmaktayım. Bu yazıyı yazmamın sebebi, DİSK’e bağlı lastik işkolunda örgütlü üyesi olduğum Lastik-İş Sendikası’nın uygunsuzlukları ve tüzüğüne bile bağlı kalmamasıdır. Bu geçen yedi yıl sürecinde yaşadıklarımı anlatmak istiyorum. Bir sendika nasıl sararır?
Geçtiğimiz senelerde mevcut toplu sözleşmenin son yılına yaklaşıyorduk ve yeni sözleşmenin yaklaştığı aylara gelmiştik. Fabrikamızda mevcut üç temsilci arkadaşımız, Mehmet Gençay, Mithat Kalaycı ve Salih Akıncı kendi vardiyalarını gezdi ve yeni sözleşme için işçiler arasında her vardiyadan 8 ila 10 kişi belirlendi. Toplamda 30 kişiyi bulan bu ekip, taslak hazırlamak için sendikada toplantı yapıyorlardı. “Taslak hazırlık sürecine neden tüm işçiler katılmıyor?” diye sorduğumuzda ise cevap olarak “Sendika şubemiz küçük.” denilerek kestirip atılıyordu. Sonuç olarak toplu sözleşmemiz işçi arkadaşların yeterli bilinçte ve örgütlülükte olmamasından kötü geçiyordu. Kısaca şunu söyleyebilirim; 10 istiyorsak 5 alıp bunu da 2 yıla 4 taksit şeklinde alıyorduk. Temsilciler işçilere kesinlikle sormadan imzayı atıp geliyorlardı.
Toplu sözleşme sonrasında sendika şubesi bizden habersiz ve ani bir şekilde temsilci seçimi kararı aldılar. İşyerinde yine hiçbir işçiye danışmadan ve açıklama getirmeden Mithat Kalaycı’nın temsilci adaylığı kendi vardiyasından itirazlara karşı Lastik-İş Sendikası tarafından kabul edilmedi. Mithat Kalaycı da bu duruma karşı koyamayarak aday olamayacağını açıkladı. Temsilci seçimi sonucu olarak Baş Temsilci Mehmet Gençay, ikinci Cem Sönmez, üçüncü temsilci ise Salih Akıncı oldu (Mithat Kalaycı’nın vardiyasında Cem Sönmez seçildi).
Seçimden bir ay sonra Mithat Kalaycı işten çıkarıldı. Bu olayların sonrasında yöneticiler tarafından işçilere üretim baskısı başladı. Lastik-İş Sendikası ise sessizliğini korumuş ve hatta temsilciler de dahil işveren yöneticileri ile aynı saflara geçmiştir. Lastik İş İstanbul Şubesi 10.Genel Kurulu seçimi için kendi adamlarını bir hafta kala delege seçerek Mehmet Gençay’ı İstanbul Şubesinin mali sekreteri olarak getirmişlerdir. Tam şebeke sistemiyle bu işi başarmışlardır.
Lastik-İş Sendikası tüm itirazlara rağmen iki temsilci ile devam kararı aldı. Üçüncü temsilci Salih Akıncı baş temsilci, Cem Sönmez’i ise ikinci temsilci olarak karar altına aldılar. Çerkezköy’de Lastik-İş Sendikası tüm temsilcileri seçimle değil atamayla geliyor. DİSK’in içindeki bir sendikanın AKP ile birebir aynı yaklaşımlar sergilemesini nereye koyacağız? İşyerinde sorunlar büyüyerek devam ediyor. Tüm itirazlara rağmen fabrikada üçüncü temsilci yok.
2 yılı aşkındır işyerinde kiralık işçi çalıştırılıyor. Sendika kiralık işçilerden sendika aidatını düzenli olarak alıyor fakat işveren ikramiye haklarını vermiyor. DİSK’e bağlı Lastik-İş Sendikası işverenle bir olup işçiyi sömürmeye başlamıştır. Bu yaşananları bir işçi olarak aktarmak istedim.
Şimdi soruyorum: DİSK isminin hakkını ne zaman verecek? İş kolların sararıyor DEVRİMCİ İşçi Sendikaları Konfederasyonu, ne yapacaksın?
