Merhaba, ben İstanbul Anadolu Yakasında, gün boyu sırtında 20 kilo yükle( faturalar yazıcılar vs.) kar,kış demeden, günde yaklaşık 10 kilometre yol yürüyen, bazen 9 saat aralıksız çalışan bir sayaç okuma işçisiyim.
Her gün onlarca risk altında ( elektrik carpma riski,hayvan saldırısı, müşteri saldırısı) asgari ücretle çalışıyoruz. Aldığımız paranın bir kısmı saha giderlerine gittiğinden ay sonunda cebimize giren para asgari ücretinde altınatekabül ediyor.
Sektörün en vasıfsız çalışanlarıyız ama sektörün işin çoğunu biz yapıyoruz.
Yaptığımız iş sadece sayac okuma değil, arızalı ya da kayıtsız sayaçlar, kaçak eelektrikli pano sorunlarının bildirilmesi gibi onlarca işi yapıyoruz ama sektörün en az maaş alanişçileri tabiri caizse köleleriyiz.
Sahada her evleree girdiğimizden dolayı insanların sıkıntılarını da dertlerini de en çok gören duyan ortak olanlarız.
Son süreçteki zamlarla birlikte bu sıkıntılar daha fazla arttı. İnsanlar faturalarını ödeyemez durumda.
Biz enerji işçileri olarak yaklaşık 3 ay önce toplu sözleşme sürecinde hem sarı sendika TES-İŞ hem de patronun baskılarına karşı WhatsApp üzerinden örgütlendik, tabandan kurduğumuz inisiyatiflerle bütün bölgelerde eylemler yaptık.
Taban inisiyatiflerinde enerji işçilerinin hak arama bilincini cok fazla geliştirdiğini bu dönemde fazlasıyla gördük. Hem enerji sektöründeki grev yasağını deldik hem de satılmış bürokratik sendikacılığa karşı direnç geliştirdik. Önümüzdeki dönem bu direnci daha da ileriye taşıyıp Enerji Sen’de örgütlenme kararı aldık.
Şimdi taban inisiyatiflerimizle Enerji Sen’de örgütleniyoruz.
Yaşasın Taban İnisiyatifleri!
Yaşasın birleşen, direnen işçiler!
