2023’te uygulanacak asgari ücret, komisyon görüşmeleri tiyatrosunun sonunda %54,7’lik artışla 8.506,80 TL’ye çıktı. Mart, Nisan aylarında açlık sınırının altında kalacak bu ücretle işçiler yine sefalete, açlığa mahkum edildi. Sermaye kesimi ise yeni destek ve teşvikler istedi.
Asgari ücretteki artışın yeterli olup olmaması bir yana, asgari ücret önümüzdeki aylarda eriyecek evet ama bazı burjuva iktisatçılarının “asgari ücret artırılmasın, bu enflasyona yol açacak” söylemlerine de itibar etmemek gerekir. Birincisi, fiyatlar artacak diye asgari ücret artışını istememek mevcut sefalet koşullarına itiraz etmemek anlamına gelir. Bunu dile getirenlerin kimin temsilcisi olduğu çok açık ama emekçilerin böyle bir gündemi olamaz. İkincisi fiyat artışlarına ücretlerdeki artışın neden olduğunu ileri sürmek sermayenin açgözlülüğünü, sermaye birikiminin dinamiklerini göz ardı etmek demektir.
Asgari ücret tutarı belirlenirken yüzde kaç artış olacağı, kaç lira olacağı üzerinden değil herkesle aynı koşullarda insanca yaşam standartlarına yetip yetmediğine göre bir değerlendirme yapmak daha uygun olur. Çalışanların yaklaşık %50’sinin asgari ücretli olduğu, kayıt dışı (hatta bazı kayıtlı) çalışanlarda asgari ücretin altında ücret alan kayda değer bir kesimin bulunduğu, ortalama ücretin asgari ücrete giderek yaklaştığı bir ülkede; son yıllarda, açlık sınırını geçmekte zorlanan hatta bazı aylar oldukça gerisinde kalan, yoksulluk sınırının yanına bile yaklaşamayan bir asgari ücret varken yüzde şu kadar artış olsun, yüzde bu kadar olmasın tartışmasının bir anlamı yoktur.
Asıl mesele, üretilen gelirden ücretlilerin yeterince pay alamaması, bu yetersiz payın bile son yıllarda gittikçe düşmesidir. Asgari ücretin (ve diğer ücretlerin) yeterli olmamasının yegane sebebi de sermayedarların üretilen artığın büyük bölümüne el koymaları ve bunu tersine çevirmek için gerekli olan mücadelenin yetersiz olmasıdır.
Bültenin tamamına aşağıdaki bağlantıdan ulaşabilirsiniz:
