Posco Assan’dan “çıkış” oldu.
Normal bir çıkış değildi bu.
80 işçi…
Atıldılar!
Neden?
Çünkü sendika istediler.
***
Sendika suç mu?
Değil.
Hak mı?
Hak.
Hem de anayasal bir hak.
Başbakan bile teşvik etmişken.
“Sendikalı olun” demişken…
***
Beklediler kapıda.
Seslerini duyurmak için.
Duyanlar oldu.
Fatma Kaplan Hürriyet konuştu.
Haydar Akar da konuştu.
Zeki Aygün ise sinirlendi.
Kükredi.
“Şov yapıyorsunuz” dedi.
“Ben çözerim” dedi.
“Cumartesi bu iş tamam” diye yükseldi.
***
Sonra…
Sonrası boşluk.
Çözemedi…
Sordular ne oldu?
“Hakkınızdan vaz geçin” dedi.
“Dava açmayın” dedi.
“Sizi bir yerlere yerleştiririz” dedi.
“Bazılarınız da militanmış” diye ekledi!
Ama “Bir işe yaramadım” diyemedi.
***
15 gün de böyle gitti.
Posco’nun kapısına gittiler yine.
Bir umut yine bakanlıktan yetki beklendi.
Geldi mi?
Gelmedi.
Üç günde gelecek şey, 44 güne gelemedi?
***
Sinirler gerildikçe gerildi.
Bir çıkış aradı işçiler.
Bari biz gidelim Ankara’ya dediler.
Soralım şu yetki belgemizi diye konuştular.
Toplandılar kapıda.
Yürüdüler.
Karşılarında polis.
***
Çıkamadılar elbette.
Karga tulumba sürüklendiler.
30 gözaltı.
Bir gün sonra…
“Yılmadık” dediler.
“Yine yürüyeceğiz” dediler.
***
Sonra bir söz daha verildi.
“Cuma günü bu iş tamam” denildi.
Durup, düşündüler.
Beklemeye karar verdiler.
“Amacımız üzüm yemek” dediler.
“Ama yetkimiz gelmezse yine yürürüz” diye ilan ettiler.
“Bir çıkış bulacağız” dediler.
Ne olur bundan sonra?
İnsan bu; eğer haklıysa elbet bir çıkış yolu bulur mutlaka.
Her şeye rağmen bulur…
Astakos Haber
