Kırklareli Paşabahçe cam fabrikasında yapılan işçi kıyımında 91 işçi işten çıkarılmış ve direnişe başlamışlardı. Yapılan haksızlıklara karşı eşlerinin ve evlatlarının yanında direnişe başlayan kadınlar Görünüm Gazetesi’nin haberine göre, işçilerin en büyük destekçisi olarak, ‘Bu 90 kişi ya dönecek ya dönecek’ dediler.
İşte atılan 4 yıllık cam emekçisi Hakan Çakmak’ın annesi Berna Çakmak da direniş çadırında oğluna destek veren kadınlardan.
Berna Çakmak; ‘Evladım için burada direnişe katıldım. Adım direniş anneye çıktı çevremde. Çocuklarımız için burada direnişteyiz. Herksin çoluk çocuğu var, bir beklentisi, hayali var. İnsanların hayallerini ellerinden almak kolay bir şey değil. Bu çocukların suçları olsa, hataları olsa en azından söylenir. Bel altından vurdular, telefona haber verdiler. Yazık günah değil mi? Bu kadar mı aciz bu Paşabahçe, bu kadar mı aciz bu Cam Sanayi? Kendi işçisini karşısına alıp varsa ‘senin hatan var, sen çok rapor kullandın’ diyemiyor mu? Benim çocuğumun 20 gün raporu var burnundan ameliyat oldu. Bu mu işten atılmasına gerekçe? Hiç rapor kullanmayanlar var bu insanların içinde, 1000 gün raporu olanlar var. Sendika da bizim evlatlarımızı karşısında gördü. Eşim de Mersin fabrikasından emekli. Cam Sanayi kuruluşu içinde 90 tane işçiye mi yer bulamadılar? Sendikanın da kendisini işverene dayadığını, Bilal beyin milletvekili adayı olduğunu duyuyoruz. Benim oğlum 4 yıllık işçiydi. 20 yıllık çalışan da var. Benim çocuğum yuvasını kuracaktı bu sene. Kirada oturan, kredi borcu olan var. Cam Sanayi belden aşağı vurarak işçiyi kapının önüne koyamaz. Bunlar dünkü insanlar değil, Cam Sanayi de dünkü kuruluş değil, Türkiye rekortmeni, Avrupa rekortmeni. Yazıktır günahtır.’ diye konuştu.
‘OĞLUM GURURLA İŞİNE GİDERDİ’
Çakmak şöyle devam etti; ‘Bu sendika ile baştaki kişilerle olmayacak gibi gözüküyor bu iş. İşçinin hakkını savunmuyorlar, sadece oyalamaya gidiyorlar. Benim oğlum 1 aydan beri eğitime gidiyordu, madem çıkarılacaktı neden gönderildi. Bunlar kötü insanlardı madem neden eğitime gönderildiler, neden onur belgesi verdiler. Vasıfsız, harcanacak insanlarsa neden eğerli hissettirdin. Benim oğlum gururla onurla işine gider, Cam Sanayi’nde çalıştığı için gurur duyardı. Her zaman ben camcı oğluyum ben de oradan ekmek yiyorum derdi. Arkadaşlarının arasında ‘Camcı Hakan’ diye tanınıyor benim oğlum. Bu insanlar bu işi biliyorlar. Biz sadece ekmeğimizi, işimizi istiyoruz’.
‘O TELEFONLA DÜNYAMIZ YIKILDI’
23 yıllık cam emekçisi eşi işten çıkartılan Nagihan Aral da direniş çadırında sabahtan akşama bir sonuç alabilmek için bekleyişini sürdürüyor.
Nagihan Aral; ‘Eşimin Cam Sanayi’de Nisan ayında 23 yılı bitecekti. İzin vermediler. Bu kadar emeğine karşılık telefonla arayarak ücretsiz izine çıktığını söylediler. O telefonla dünyamız yıkıldı. Eşim işine sadık bir insandı. Bu çıkan insanlar raporlu insanlar sizin eşiniz de raporlulardan mı? diye soruyorlar bana. Bu insanlar raporlu ya da problemli insanlar değil. Kırklareli Fabrikası Mersin ya da Topkapı kapandığı zaman hepsine ekmek verdi. Trakya’ya bu 90 kişi mi fazla geldi? Bir insan 45 yaşına geldikten sonra nerede iş bulacak? Hiç kimsenin gözünün yaşına bakmadan, en ufak bir çözüm önerisi sunulmadan hepsi kapının önüne konuldu. Bunu mu hak ettik? Eşlerimizin işine geri iade edilmesini istiyoruz. Biz buradayız, sendika başkanımızı da bekliyoruz. Burada beklemeye devam edeceğiz. Bu 90 kişi ya dönecek ya dönecek. Benim evimde 1 haftadır tencere kaynamıyor, eşim devamlı burada ben de gündüzleri destek olarak geliyorum. İşler uzadıkça uzuyor. Direnişin tükenmemesi için dinlenmemiz gerekiyor. Bize bugüne kadar destek verenlere de buradan teşekkür etmek istiyorum’ diye konuştu.
Çınar Türkmen-Görünüm Gazetesi
