İstanbul Esenkent’te 4 Ekim günü devlet tarafından kriminalize edilen ve saldırıya uğrayan kağıt işçileri aktarıyor;
“Binlerce insan var İstanbul’da. Biz varız, kırmacılar, çapacılar, ham madde toplayanlar var. Bunların hepsinin temeli biziz. Bu insanlar bizim topladığımız malları alırlar. Buraya gelip buradaki malları alıp ne yapacaklardı, satacaklardı. Nereden baksan bir milyon liralık mal vardı. Sonra para nereye gidecekti? Diyorlar ki garibana veriyoruz, işte biz garibanız.“
“Daha önce Pendik Belediyesi gelip bizi uyardı, dükkanlarınızı temizleyin dedi. Temizledik, sonra gelip dükkanlarımızın fotoğraflarını çektiler. Biz onlara da her ay başı vergimizi vereceksek verelim diye önerdik. Vergi de almıyorsa her ay başı zabıtalar gelsin bize makbuz kessin, misal her dükkan başına 500 lira 1000 lira para kessin ve biz ödememizi yapalım dedik. Biz devletten bir şey istemiyoruz zaten sadece çalışıyoruz.”
“Hırsızlık yapmıyoruz sadece alın terimizle çalışıyoruz. Bizim yaptığımız işin devlete de faydası vardı. Şimdi devletin kendisi ihale ile yapıyor, bu yaşadıklarımız onun için. Biz burada adam kesmiyoruz, kavga etmiyoruz. Aldığımız elimize bir çekçek, sokak sokak dolaşıyoruz. Sayın Valimiz çıktı diyor ki, ‘bu iş bize ve büyükşehre aittir.’ Biz de vatandaşız. Büyükşehir bizim de şehrimizdir. Biz ne yapalım? Dağa mı çıkalım? Başka yapacak bir işimiz de yok, biz bu işi biliyoruz, bunu yapıyoruz.”
Beni alsın isterse belediyede de çalıştırsın ancak bana 2-3 bin lira vermesin. Ben bu paraya evimi nasıl geçindireyim? Bugün bir çocuk okuyorsa her ay en az 500 lira masrafı var. Ne yapacağız biz? Kira 1.500 tl, 2.000 tl. İstanbul’da birçok insan belediyeden yardım istiyor. Bizi rahat bıraksınlar, devlet de yapsın aynı işi zaten bizim bununla sorunumuz yok. Belediyeler zaten bu işi yapıyor hem de ne kadar çok mal çıkacak yer varsa, zincir market varsa oradan alıyor. Biz sadece sokakları topluyoruz. Yaptığımız başka da bir şey yok.”
