Tekirdağ Çerkezköy’de bulunan Adkoturk Indomie fabrikasında 26 işçi Tek Gıda-İş Sendikası’na üye oldukları için kod-29 (Ahlak ve iyi niyet kurallarına aykırı davranış) bahane edilerek işten çıkarıldı. İçerde çalışaan sendikalı işçiler ise hem 130 gündür direnen arkadaşları hem de TİS hakları için 23 Ağustos’ta greve çıktılar.
Grevde olan işçilerden Hilal Paslıkılıç ile fabrikada sendikalı olduktan sonra yaşananları ve greve gittikleri süreci konuştuk.
Sendikaya üye olan arkadaşlarımız örgütlenmek isterken kod-29’la, ahlaksızlıkla suçlanarak işten atıldılar. Ardından patron bir toplantı yaptı. İşçilere karşı çok kabalıkla, tehditlerle, aba altından sopa gösterir gibi insanlara konuşma yaptırdı. O günden sonra iki kız kardeş şuna karar verdik; üyeliğimizi yapalım ve örgütlenelim, bu direnişe biz de katılalım. Hakkımızı arayalım.
Bizi mesailere bırakıyorlardı, mesai sonucunda da paralarımızı vermiyorlardı. Hakkımız olan hiçbir şeyi vermediler. Yani bir şekilde modern köle olarak çalıştırılmaya devam ediyorduk. Bu da bizim zorumuza gidiyordu. Üstelik sendikaya üye olduk, örgütlenmeye başladık ve bunu duyan işveren para karşılığında, hediyeler karşılığında işçi arkadaşlarımızı bize karşı tutarak mobbinge maruz bıraktılar.
BİR AMİR KADINLARI TACİZ ETMEYE BAŞLADI
Odaya çekilerek bize mobbing uygunmaya başlandı. Şahsen bir amir benim üstüme yürüdü. Bağırıp çağırdı. İmkanı olsa beni orada darp edecekti. Suçumsa sadece yasal olan sendika hakkımı kullanmam.. Bizi pes ettirmeye çalıştılar, yıldıramadıklarını anlayınca özellikle bir amir iğrenç şekilde gözleriyle biz kadınları taciz etmeye başladı. Gülümseyerek, gözlerini kısarak, arkamızda önümüzde dolanarak. Bu da beni özellikle bir kadın olarak çok kötü hissettirdi, huzursuz ve rahatsız hissettim.
İŞÇİYİ İŞÇİYE KIRDIRDILAR
Sonra grev gününde, grev tarihi açıklanınca da hakkımızı aramak, mücadele vermek için direnen arkadaşlarımıza destek olmaya çalıştık. Fakat sırf gitmeyelim diye bize para teklif ettiler. Onun haricinde şerefimize, haysiyetimize, karakterimize hakaret etmeye, bizi bir şekilde ezmeye çalıştılar. Psikolojik baskı uyguladılar. E-devletten işçilerin sendikaya üye oldup olmadıklarına bakıldı. Bunu da postabaşları diğer işçi arkadaşlara yaptırdı. Bizi en ağır şekilde çalıştırmaya, hiç çalışmadığımız yerlerde, molasız çalışmaya zorladılar. Yani bir şekilde rahat vermemeye yemin etmişcesine işçiyi işçiye kırdırdılar.
Biz böyle olsun istemedik. Bu bizim anayasal hakkımız, bunu kullandık, pişman da değiliz. Şerefimiz ve ekmeğimiz için mücadele ediyoruz. Çocuklarımıza iyi bir gelecek bırakmak adına bugün mücadele ediyoruz. Ben diğer arkadaşlarıma da söylüyorum. Bugün başarının bedelini ödemeyenler yarın başaramamanın bedelini ömür boyu ödeyecekler. Adkoturk Indomie fabrikasında yaşanan bunca iğrençliğe, haksızlığa karşı boyun eğen arkadaşlarımız nasıl içeride duruyorlar? Gördükleri halde, korktukları için dışarı çıkamadıklarını söylüyorlar, işsiz kalacaklarını söylüyorlar. Aslında kaybedecek hiçbir şeyimiz yok. Birlik olursak biz kazanacağız.
KADINLAR SESİMİZİ DUYURUN, SESİMİZ OLUN
Bütün kadınların birlik olmasını istiyorum. Çünkü bu iğrençlikler her işyerinde maalesef ki yaşanıyor. Ve kadınlar adaletin onlardan yana olmadığını düşünüp bunlara maruz kalıyorlar. Bu konuda kadın olarak kadınlara sesimizi duyurmak istiyoruz. Her türlü yanımızda olsunlar. Bir kadın olarak, anne olarak, arkadaş olarak, yoldaş olarak.. Hepsini davet ediyorum. Sesimizi duyurun istiyorum, sesimiz olun diyorum. Hepinizi selamlıyorum.
