spot_img
spot_img
Ana SayfaGüncelOcak ayınca en az 141 işçi yaşamını yitirdi, 6 işçi intihar etti...

Ocak ayınca en az 141 işçi yaşamını yitirdi, 6 işçi intihar etti #Geçinemiyoruz

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi (İSİG), Ocak ayında yaşanan ‘İş Cinayetleri’nin raporunu yayımladı. Rapora göre, 2018’in ilk ayında en az 141 işçi yaşamını yitirdi. İSİG’in bu ay hazırladığı raporunun konusu ise, son günlerde ararda haberlerini aldığımız işçi intiharları.

İşçiler neden intihar ediyor?
Dünya işçi hareketi içinde intiharlar işe bağlı nedenler kapsamında ele alındı. 1980’li yılların sonunda Japonya’da ‘karojisatsu’ kavramı ile tanımlandı. Bir işçi intiharının işe bağlı olduğunun kanıtlanması için şu özelliklere bakıldı:
1- Günde 10-16 saat arasında çalışmış olmak, 
2- 4 hafta üst üste ortalama 65 saat ve üzerinde çalışmış olmak, 
3- 8 hafta üst üste 60 saat ve üzerinde çalışmış olmak.
Özellikle neoliberal saldırı politikalarının hayata geçirilmesi ile birlikte güvencesiz çalışma koşulları işçilerin yaşamını ciddi olarak tehdit etmeye başladı ve iş kazaları da hızla arttı. Halbuki iş kazaları gerekli önlemler alındığında ortadan kaldırılabilir. Yani işe bağlı intiharlar da önlenebilir bir sağlık sorunudur. Ancak önlenebilmesi için öncelikle iş kazası olarak kabul edilmesi gereklidir. İşe bağlı intiharların iş kazası olarak kabul edilebilmesi için ise çalışma ile ilişkili olduğunun ispatlanması gerekmektedir. Bu durumun zorluğu sorunun tanılanmasını ve boyutunu görünür kılmayı engellemektedir.
İşe bağlı intihar girişiminde bulunmadan önce işçilerde depresyon, tükenmişlik sendromu, kronik yorgunluk ve muhakeme yeteneğini yitirme gibi zihinsel belirtiler görülmektedir. Bu belirtilerin beraberinde çalışanlarda baş ağrısı, mide ağrısı, ishal, kabızlık, hafif ateş gibi fiziksel belirtiler de ortaya çıkabilmektedir.
İşe bağlı intiharlar sadece Japonya’ya özgü değildir. Fransa’da Renault ile Peugeot araba fabrikalarında ve France Telecom’da, Avustralya’da telekomünikasyon işçilerinde, Çin’de bulunan iPod, iPhone ve iPad üreten Foxconn fabrikasında ülkemiz basınına da yansıyan işe bağlı intiharlar yaşandı. Öyle ki Apple firması ‘İntihar etmeyeceğim kendime iyi bakacağım’ diye yazılı taahhüt almaya başladı.
Sonuç olarak işçilerin büyük mücadeleler sonucunda elde ettikleri; ‘8 saat, sendikalı, insana yaraşır şekilde çalışma hakkı’ ellerinden alınmakta ve her geçen gün güvencesiz çalışma koşullarıyla daha da kötüye gitmektedir. İşe bağlı intiharlar da güvencesiz çalışmanın işçilerin sağlığına olan bir yansımasıdır.
 
Ocak ayında intihar eden 6 emekçi arkadaşımız var…
Türkiye’de yasalarımıza göre işyeri içinde gerçekleşen her intihar, nedeni ne olursa olsun ‘iş cinayeti’ kapsamındadır. İSİG Meclisi olarak bizler ise hem yasal mevzuata uyarak işyeri içinde (işe bağlı olan-olmayan) gerçekleşen hem de işyeri dışında salt işe bağlı intiharları da raporlarımıza alıyoruz. Ancak evde, işyeri dışında her yıl yüzlerce işçi intihar ediyor. Çok az bir kısmının iş ile bağlantılı olduğunu saptayabildik ama bu durumda bütün işçi intiharlarının nedeninin araştırılması aciliyetinin de altını çizmek zorundayız…
Tespit edebildiğimiz kadarıyla;
2013 yılında en az 15 işçi,
2014 yılında en az 25 işçi,
2015 yılında en az 59 işçi,
2016 yılında en az 90 işçi, 
2017 yılında ise en az 89 işçi işyeri içinde (işyeri dışında ise işe bağlı olarak) intihar ederek yaşamını yitirdi…
 
Türkiye’de işçiler borç, mobbing ve işsizlik nedeniyle intihar ediyorlar…
Dünyada güvencesiz çalışma koşullarının oluşturduğu genel nedenler dışında her ülkenin de kendine özgü koşulları var. Bu noktada tespit edebildiğimiz kadarıyla Türkiye’de işçi intiharlarının 3 nedeni borç, mobbing ve işsizlik…
2013 yılında Sinpaş Altınoran inşaatında 3.kattan düşen Sıtkı Aydın’a patron tarafından yalnızca 200 TL verildi. 5 senedir mahkeme devam ediyor, 6 hâkim değişti. İşsiz kaldı. Bu süreçte ihtiyaçları için 30 bin TL kredi çekti. Sonunda TBMM önünde kendini yaktı…
Balıkesir Belediyesi önünde kendini yakan işsiz Mustafa Birgül: ‘Öyle yapıyorum olmuyor böyle yapıyorum. Taş taşıyayım, çöpçülük yapayım ama işim olsun. İbreti alem olsun diye kendimi yaktım.’
“İşsizlik, işçi sınıfının en yaygın sorunu. Sayı 6 milyona dayanmış durumda, neredeyse her evde bir işsiz var. Genç işsizliği ve kayıtdışı istihdam, işsizliğin en vahim iki yönüne işaret ediyor. Her dört gençten biri ne okuyor ne de çalışıyor. Kentlerde her üç genç kadından biri işsiz. Kayıtdışı istihdam ise son bir yılda 483 bin artış gösterdi.
Her fırsatta ‘Cumhurbaşkanımızın emriyle’ denilen ve işsizliğe çare olarak pazarlanan ‘İstihdam Seferberliği’, işsizlerin bedenlerini ateşe verme noktasına vardı. ‘Erdoğan’a oy verdim ama kimseye derdimi anlatamadım’ diyen Sıtkı Aydın’ın hikâyesinde iş kazası da var, kaza sonucu kapının önüne koyan patron da, patronu koruyan mahkeme de, kredi borcu da, işsizlik de… Bu hikâye İzmir İŞKUR önünde soyunan işçi Battal’ınkine de benziyor, Balıkesir’de kendini yakan Mustafa’nınkine de, Bolu’da Cumhurbaşkanı’nın brandasını indiren Nihat’ınkine de benziyor, Sivas’ta kendini yakmaya çalışan Mevlüt‘ünkine de ya da Denizli’de ‘Buraya kadar’ notu bırakıp intihar eden 24 yaşındaki Tolunay’ınkine de…”
 
Sonuç olarak…
Savaşın örtemediği gerçek, yana yakıla büyüyor. İş cinayetleri ve meslek hastalıkları artıyor, işsizlik ve borçlar büyüyor, işçilerin örgütsüzlüğü had safhada. İşçiler ya umudunu kaybediyor ve yaşamlarına son veriyor ya da direnişin yeni biçimlerini bulmaya çalışıyor…
İşte ‘Yaşamak İçin Direnİşçi’ sloganımız tam da burada anlam buluyor. İşçi sınıfı tam da bu noktada örgütlenmeli, birlik ve dayanışma içinde olmalı, işçi sınıfının evrensel değerleri olan eşitlik, özgürlük, kardeşlik ve barış için örgütlenmeli. Yaşamak ve yaşatmak için ÖRGÜTLENMELİ…
***
 
141 emekçinin 120’si ücretli (işçi ve memur), 21’i kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor…
 
 
Ölümler en çok inşaat, tarım, metal, taşımacılık ve belediye/genel işler işkollarında gerçekleşti…
 
 
En fazla ölüm nedeni yüksekten düşme, trafik/servis kazası ve ezilme/göçük…
 
 
2’si 14 yaş ve altında olmak üzere 5 çocuk çalışırken can verdi…
 
 
19 ölüm İstanbul’da; 8 ölüm Bursa’da; 6’şar ölüm Antalya, Kocaeli ve Konya’da; 5’er ölüm Adana, Aydın ve İzmir’de; 4’er ölüm Denizli, Hatay, Isparta, Karabük ve Manisa’da; 3’er ölüm Balıkesir, Rize, Şanlıurfa, Tekirdağ ve Van’da; 2’şer ölüm Ankara, Çanakkale, Çorum, Diyarbakır, Eskişehir, Gaziantep, Kırklareli, Mardin, Mersin, Niğde ve Ordu’da; 1’er ölüm Adıyaman, Afyon, Artvin, Bitlis, Bolu, Düzce, Elazığ, Hakkari, Karaman, Kastamonu, Kayseri, Kırşehir, Muğla, Osmaniye, Sakarya, Samsun, Siirt, Tokat, Trabzon, Yalova, Zonguldak, Kuzey Kıbrıs, Suriye ve Tunus’ta yaşandı…
2018 / Ocak ayında iş cinayetlerinde yaşamını yitiren 141 işçiyi saygıyla anıyoruz… Hasan İşler, İlyas Çeler, Halid El Ahmad, Adle Ubeyd, Kemal Uyanık, Feyzullah Kenar, Aydın Dolmi, Yaşar Üstün, Oğuzhan Erduran, Seher Kök, Ekrem Yavuz, Ali Tatar, Erkan Ülkü, Meryem Çam, Mehmet Duman, Sığan Kertes, Murodbek Kurbonov, Osman Çelebi, Yaşar Acar, Mahmut Deneme, Engin Şentürk, Ömer Aktaş, Dursun Savaksız, Adem Porsuk, Oktay Porsuk, Agıl Resıd, Hikmet ., Orhan Taş, Okan Çokaslan, Murat Sert, Fevzi Çıtak, Şeref Başkuş, Ersan Gülten, Ahmet Tayyar Balkaya, Emrah Tutumlu, Muammer Kılınç, Kadir Zeytin, Muharrem Alkan, İlyas Ünlü, Oğuzhan Dinçel, Yılmaz Sağun, Nurettin Akyüzlü, Galip Onmaz, Ayhan Ataç, Eren Güdü, Bayram K., Kemal Bozdoğan, Furkan Çakır, Mahmut Bulut, Vehip Yekin, Özgen Gül, Basri Akkuş, Ayhan Köle, Ali Altıparmak, Mesut Tamimi, Şenol Yılmaz, Hüseyin Karagül, Süleyman Ender, Ahmet Topçu, Şükrü Parlak, Saffet Toğlu, Osman Özdemir, Yasin Çelikkafa, Mustafa Yıldırım, Hayati Karaaslan, Deniz Mağaralı, Öznur Aman, Muvaffak Aras, Mehmet Arasan, Hüseyin Küçük, Mehmet Toprak, Beytullah Yağcı, Hüseyin Yurdakul, İsmail Ateşçi, Mahsum İzgi, İskender Sapmaz, Emrah Ölmez, Muhammed Selman, Savaş Çevrim, Maşallah Daş, Orhan Bingöl, Ahmud El Hamdo, Ahmet Kaya, Sinan Toksöz, Cumali Yıldız, Fahri Türkmen, Selahattin Çoban, Musa Türkel, Musa Düşkün, Mustafa T., Yahya Akbuğa, İmdat Şenyurt, Mehmet Fehim Kaplan, Serdar Pala, Fethi Körpe, Abdullah Y., İsa Demir, Cemil Özdemir, Özgür Kaya, Sefa Aşık, Yasin Tanboğa, Şahin Elitaş, Eşref Yıldız, İsmet Filizler, M.K., C.T., Mehmet Yalçın, Gültekin Ulus, Raci Kırandı, Süleyman Topal, Osman Büyük, Nevzat Uysal, Yalçın Dörtbudak, Zafer Çelik, Yaşar Özgan, Emrullah Balçık, Kemal Erkenci, Sabri Aygan, Yılmaz Güneş, Ersan Özkan, Erkan Kayatekin, Alperen Atabay, Mahir Çelik, Hüseyin Gümüş, Mehmet Ali Koluman, Z.Y., Mürsel Çavuldak, Mesut Kulabaş, Akif Gül, Faruk Yüksel, Fikret Acar, Adnan Ercan, Muhammed İslam, Tosif ., Asad ., Tolunay Cayıt, Ali Rıza Gürbüz, Akay Yenilmez, İslam Kocakoç, Erdal Özcan ve ismini öğrenemediğimiz bir işçi…
İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi (İSİG)
spot_img
İlgili İçerikler

Son Eklenenler