2022’nin “direniş günleri” olarak adını çoktan sınıf mücadelesi tarihine yazdırmış ilk aylarını geride bıraktık. Bu yıl, 1 Mayıs’ı yalnızca direnenlere işletilen pandemi yasaklarının gevşetildiği koşullarda karşılıyoruz. Yaşadığımız ekonomik ve siyasal kriz, zamların gitgide dozunun artırılmasının yanı sıra ekonomik ve sosyal haklarımızın gaspedilmesiyle sonuçlanıyor. Bu gelişmeler, işçi sınıfının geleceğe yönelik kaygısını derinleştirirken, aynı zamanda mücadele azmini ve kurtuluş umudunu güçlendiriyor. 2022 yılı büyük çoğunluğu ekonomik ve sosyal talepleri içeren, hâkim sendikal yapıları aşan işçi direnişleriyle başladı. Sermaye devletinin aklımızla alay ederek tarih boyunca mücadeleyle kazandığımız hakları patronlara gaspetme yetkisi tanıdığı koşullarda asgari ücret, işçi sağlığı ve iş güvenliği gibi haklarımızı yaşamsal düzeye çekmenin yegâne yolu işçilerin fiili meşru eylemleridir.
Direnişlerle kazanılan zamların kısa sürede eriyeceğini, artan enflasyonun giderek daha fazla hissedileceğini ve baharda yeni bir direniş dalgasının başlayacağını söylemiştik. Aynı işaretleri gören AKP iktidarı asgari ücrete Temmuz ayında ikinci zam olasılığından bahsetmeye başladı. Erdoğan, bizzat açtığı tartışmayı (sermaye güçlerinin müdahalesiyle) yeniden Aralık ayını işaret ederek kapadı. AKP iktidarının ilk hamlesiyle Hak-İş, Türk-İş ve DİSK asgari ücrette yeniden düzenlemeden bahsetme iznini elde etmiş oldu. Oysa DİSK ek protokol isteyen üyelerini temsilcilikten alıp ihraç etmek üzere hâlâ disiplin süreçlerine sevk ediyor. Bu köhnemiş kurumların işçi sınıfı lehine bir kazanım elde edemeyeceklerini, gerçekçi bir kavga ortaya koyamayacaklarını biliyoruz. Zafer, ancak işçi sınıfı ve emekçi halk kesimlerinin talepleri etrafında örülecek, militan karakterli, meşru bir mücadele hattıyla elde edilebilir. Bu mücadele hattının, Urfa’dan Edirne’ye yurdun dört bir yanında, acı bedellerle de olsa uç verdiğini görüyoruz.
Şiddeti giderek artan sömürü koşullarında emekçiler arasında ırkçılık, rekabet ve bölünme yaygınlaştırılıyor. Sermaye sınıfı yanlısı iktidar, tüm olanaklarıyla patronların çıkarlarını kolluyor ve genişletiyor. Sınırsız krediler, destek paketleri, teşvikler, grev yasakları, usulsüz yetki itirazları, işten çıkarma kodları, yapılmayan İSİG denetimleriyle ödüllendiriyor. Düzen muhalefeti ise halka yalnızca sandık telkini yaparak, “sokağa çıkmayın” diyerek sükûnet vaaz ediyor. Düzen muhalefetinin dışında bir siyaset öngörmeyenler de işçi sınıfının mücadelesini yalnızlaştırıyor.
1 Mayıs, emekçi kesimlerin kendi güçleriyle var edecekleri bir mücadele hattını vurgulamak açısından kritik önem taşıyor. Geçen sene Türkiye genelinde yasakların üstüne yürüyenlerin, Taksim’e ve alanlara çıkarak gözaltına alınanların yolundan yürümemiz gerekiyor. Düzen muhalefetinin kuyruğuna takılıp “aman, seçim öncesi tadımız kaçmasın” diyenlerin örgütlediği 1 Mayıs çağrılarına kulak asmayalım. Balkonlarda 1 Mayıs kutlaması düzenlemeye utanmayanların, yönetici koltuğunda oturdukları sendikaları derneğe çevirenlerin, işçilerin mücadelesini temsil etme hakkı yoktur. Ekonomik çarkların dönmesi için kölece çalıştırılan milyonlar yoğun biçimde proleterleşiyor, mücadeleleri ise boğulmaya çalışılıyor. Ancak işçi sınıfı Metal Fırtına’dan beri ona biçilen gömleği yırtıp atacağının işaretlerini her gün daha fazla gösteriyor. Bu mücadeleyi dizginlemeye değil çoğaltmaya çalışalım. 2022’nin ilk aylarında açığa çıkan öfkeye ve mücadeleye yakışacak 1 Mayıs için Taksim’i hedefleyelim.
1 Mayıs 2022, sadece tarihsel kavgamızın değil haysiyet mücadelesi veren işçilerin baharının da işareti olacaktır. İşçi sınıfının mücadele coşkusunun ve kararlılığının meydanlara taşınması için Umut-Sen’in bulunduğu her yerde emekçi halkımızla omuz omuza duracağız. Emekçi halkımızı, patronların bizden çaldıklarını geri almak için 1 Mayıs’ta kol kola yürümeye, Taksim’e, meydanlara çağırıyoruz!
Yaşasın 1 Mayıs!
Biji Yek Gûlan!
